Opa, kijk ik vond op zolder ’n Foto van een heel groot koor Is dat nog toen onze polder Net bestond of ver daarvoor? Jochie dat is een gelukkie Ik was dat prentje jaren kwijt ‘k Heb nu weer een heel klein stukkie van die eerste poldertijd. In vijftig jaren, dat wij hier waren Hier op de bodem van, de Zuiderzee Mochten we zingen, van grote dingen Ook ik zing nu nog steeds, mijn toontje mee Eens ging de zee hier tekeer Maar die tijd komt niet meer Zuiderzee heet nou IJsselmeer ‘k Mag blijven zingen van mooie dingen, Als ik mijn best blijf doen, goed repeteer. Kijk, die jongeman ben ikke Ja, ikke zong als bas zo fijn, Hiero, en die grote dikke, Ja dat moet Henk van Zetten zijn. Opa, en die blonde jongen Vooraan bij de lessenaar Opa, zeg nou wat Die jongen, dat is Johan, doet soms raar! Hij staat te zwaaien, bij ’t dirigeren Hij zingt ons steeds maar weer, de noten voor Maar door zijn humor, is ‘t leuk leren Is het een vriendenclub, ons MANNENKOOR! Ging eens de zee hier tekeer In een razend verweer Emmeloord, beseft dat niet meer. Vijftig jaar later, dat koor dat staat-er! Het is de hand en macht, van onze Heer Daar bij de toren, dicht bij het water Waar je nu horen kunt, we gaan naar ‘t koor Daar wordt gezongen, uit volle longen En heeft ons C.M.E., een streepje voor Zing nu dan maar, met ons mee Op de bodem der zee Dat stemt onze Johan tevree. Dicht bij de toren is ons geboren Dit grote mannenkoor Het C.M.E !